„Zwariowałeś chcesz mieć kota w domu ? One tylko gryzą ludzi aż strach po domu chodzić żeby tylko nie wyskoczył jeden taki  zza rogu i  nie zaatakował” często takie słowa wypowiadają osoby, które nie posiadają kota i nie wiedzą jakim kochanym zwierzęciem jest kot jak również ile szczęścia wnoszą do naszego domu swoją obecnością.

A jak to jest z tym drapaniem, gryzieniem w domu?

Na podstawie książki „ Zaklinaczka kotów” postaramy się bardziej przybliżyć temat związany z kocią agresją i co najważniejsze omówimy również sposoby jak radzić sobie z „trudnym kociakiem”

Agresja podczas zabawy

Gdy głaszczesz swojego kociaka lub bawisz się z nim, malec prędzej czy później zagalopuje się i trochę za mocno złapie zębami twoje place albo wbije pazurki w twoje kostki. Siła ukąszenia i głębokość zadrapań świadczą o całkowitym braku kontroli – spójrz tylko na te szramy i razy kute! Twój pupil robi to, co wszystkie kocięta ( w mniejszym lub większym stopni), czyli ćwiczy swoje umiejętności myśliwskie. Jeszcze się nie nauczył hamować swoich instynktów, tak aby nie robić krzywdy. To dlatego kociak może w jednej chwili wesoło swawolić, a w drugiej, jak za naciśnięciem przełącznika- spłaszczyć uszy, warknąć i zaatakować. Kotek lub dorosły kot, który po prostu się bawi, nie będzie wydawał odgłosów. Jeżeli kot warczy lub syczy, może być w bojowym nastroju – albo defensywnym, albo ofensywnym.

Zabawa, w której coś poszło nie tak

Agresywna zabawa jest najczęstsza  u kotów między początkiem dojrzewania seksualnego a wiekiem dwóch lat, w tak zwanym okresie psychologicznego dorastania. Istnieją cztery najczęstsze powody, dla których kot bawi się zbyt agresywnie: jest półdziki, został zbyt wcześniej odjęty od matki i rodzeństwa, jego właściciel nauczył go agresywności lub cierpiał z powodu niedożywienia. Jeżeli kociak zostanie odłączony od miotu matki zbyt wcześnie ( do dwunastego tygodnia życia, a zwłaszcza przed końcem „wrażliwego okresu” czyli siódmego tygodnia), albo matka będzie nieobecna lub niedostępna z powodu choroby, zbyt wczesnej ciąży czy śmierci, to uważaj: kociak zostanie pozbawiony cennych lekcji. To samo dotyczy zdziczałych kociąt, które również nie otrzymują jasnego komunikatu, co jest, a co nie jest dopuszczalne w relacjach z ludźmi. Zabawy agresywne może inicjować kot, który urodził się na wolności i nie wchodził w interakcje z ludźmi we „wrażliwym okresie” Wyobraź sobie dziecko, któremu nikt nigdy niczego nie zakazał w okresie buntu dwulatka. Jeżeli natomiast kotek cierpi z jakiegokolwiek powodu niedożywienie, jego koordynacja i reaktywność mogą na tym ucierpieć, przez co stanie się nadmiernie reaktywny, strachliwy lub agresywny.

Innymi słowy, najlepsze remedia dla dorastającego lub dorosłego kota, który wykazuję agresje podczas zabawy – właściwe uspołecznienie i odżywianie – nie są dla ciebie dostępne, chyba że posiadasz wehikuł czasu.

Agresja wywołana przez człowieka

W wielu przypadkach to my ludzie, być może nie świadomie, jesteśmy odpowiedzialni w dużym stopniu za wywoływanie agresji podczas zabawy. Czasami adoptujemy kocięta zbyt wcześnie – około ósmego, a nawet szóstego tygodnia życia, podczas gdy ze względu na właściwy rozwój społeczny nie powinno się odłączać maluchów od matki i rodzeństwa przed ukończeniem dwunastego tygodnia życia. Jeżeli nie masz wybory, warto wtedy przygarnąć od razu parkę. W ten sposób dasz obu malcom szanse na dalszy rozwój ich umiejętności społecznych oraz zmniejszasz prawdopodobieństwo pojawienia się problemów behawioralnych w późniejszym okresie. Poza tym kociak nie będzie aż tak znudzony, by kierować całą swoją swawolność na ciebie. Najlepiej przygarnąć parkę z tego samego miotu, ale jeżeli nie jest to to możliwe, weź zwierzaki z sąsiadujących klatek. Podwójna adopcja sprawdza się też przy kotach starszych niż dwanaście tygodni. Dwa kociaki to po prostu więcej szczęścia, zarówno dla Ciebie, jak i dla nich samych.

Właściciele, którzy za ostro figlują ze swoimi pupilami, nie mogąc oprzeć się zapasom ze szczerzą zęby kulką sierści, musza nauczyć się odpowiednio bawić.

Właściciele, którzy w ogóle nie bawią się ze swoimi kociętami, także powinni zmienić swoje zachowanie. Kot musi praktykować polowanie, a ruchomy cel jest oczywiście najlepszy. Nie możesz zostawić  zabawki z kocimiętką na podłodze i oczekiwać że wystarczy. Jeżeli nie angażujesz kota w interaktywnej zabawie, używając do tego różdżki i innych ruchomych celów, wtedy twoje stopy i ręce mogą stać się celami do wyboru.

Agresja łowiecka

Właściciele często niewłaściwie interpretują akt łowczy, postrzegając go jako dokuczliwy lub złośliwy. Takie myślenie prowadzi do znęcania się nad kotem. Powiedzmy, że czytasz gazetę, kiedy kątek oka zauważasz, że twój pupil przygląda się badawczo zza rogu kanapy, przyczaja się, kołysze zadem i rzuca się na Twoje bose stopy na podnóżku, by po chwili je puścić i uciec.

Wiesz co to było?

Właśnie obserwowałeś sekwencję łowiecką. Niektórzy eksperci uważają. że ataku łowieckiego nie powinno się nazywać aktem agresji, ponieważ nie ma funkcji samoobronnej lub społecznej i nie pociąga za sobą zmiany w stanie emocjonalnym( na przykład: „Teraz jestem naprawdę zły!” lub „Jestem przerażony!”) Kot w ferworze sytuacji grabieżczej jest emocjonalnie naturalny, po prostu robi to , co jest w jego naturze. Niemniej jednak w domu tego typu zachowania, które zazwyczaj charakteryzują się niespodziewaną napaścią na właściciela lub inne koty, warto eliminować.

KONIEC NIEPOŻĄDANEGO ZACHOWANIA.

Ograniczanie dostępu kota do ciebie byłoby trudne i niezbyt zabawne, więc najlepszym rozwiązaniem, to zachować czujność i przewidywać sytuacje, kiedy twój kot lubi atakować, tak aby mona było ich uniknąć.

Nie prowokuj

Unikaj sytuacji w których kot będzie chciał na ciebie polować. Każdy rodzaj ruchu może wywołać jego reakcję, co może prowadzić do pogryzienia i podrapania, więc zwracaj uwagę na to, co robisz. Jeżeli używasz rąk do zabawy z kotek, zaprzestań od razu. To kuszące, aby zachęcać kotka do zabawy przez poruszanie palcami nad jego głową, ale w ten sposób szkolisz go, by ścigał twoje ręce. Palce u stóp też nie służą do zabawy! Postaraj się, aby wszystkie części ciała, które twój pupil lubi atakować były dla niego niedostępne.

Przewiduj

Najważniejszą rzeczą jest to, abyś nauczył się odczytywać mowę ciała kota i rozpoznawał  oznaki zbliżającego się kąsania lub drapania. Objawy zapowiadające agresywną zabawę:

– Ukrywanie się za obiektami, czekanie, aby wskoczyć na swoją ofiarę;

– Uderzanie lub drganie ogona;

– Obracanie uszu do tyłu lub spłaszczanie ich;

–  Wyciąganie pazurów;

– Sztywnienie łap lub barków;

– Kołysanie zadem;

– Opuszczanie głowy;

Odwracaj uwagę i przekierowuj

Jeżeli kot wykazuje którykolwiek z objawów zbliżającej się agresji, spróbuj interweniować zawczasu – odciągnij jego uwagę od siebie, manewrując różdżką lub celem na sznurki albo rzucając małą zabawką w drugą stronę. Skuteczna „ dywersja” pozwoli zwierzakowi naturalnie zaspokoić instynkt łowiecki, nauczy go atakowania odpowiednich celów i zniechęci do ponawiania ataków, które ugruntowują ją niepożądany nawyk, od którego chcesz go odzwyczaić. Ponieważ instynkt może podpowiadać kotu, że powinien zatopić zęby w swojej ofierze, na przykład myszce, zaoferuj mu po udanym polowaniu jedzenie lub smakołyki 0 dzięki temu podkreślisz, że zabawki są atrakcyjnymi celami do zdobycia.

Umieść różdżkę i inne zabawki w strategicznych miejscach w całym domu; tam, gdzie spędzasz dużo czasu lub gdzie kot cię często atakuje ( w pobliżu sofy, w korytarzach, przy krzesłach, przy łóżku, w kuchni) W ten sposób będziesz miał je pod ręką, jeśli zauważasz jakieś oznaki agresji. Jeżeli kot atakuje tylko o pewnych porach dnia, na przykład gdy przychodzi do domu z pracy, możesz spróbować zamknąć go w ciągu dnia w innym pomieszczeniu niż zwykle w celu osłabienia skojarzenia  z wydarzeniem wywołującym agresję ( twoim powrotem) lub jeszcze w drzwiach przekieruj jego uwagę na różdżkę. Wyczucie czasu jest bardzo ważne.

Lekceważ

Można się wiele nauczyć od kociej mamy. Gdy jedno z młodych przejawia niepożądane zachowania, takie jak bolesne gryzienie raczej niż tylko szczypanie, samica może po prostu wstać i odejść. Wycofanie uwagi może być także bardzo skuteczne, gdy wykonywane  jest przez człowieka. Kiedy twój kot posuwa się zbyt daleko, natychmiast zacznij go ignorować. Opuść pomieszczenie na klika minut. Koty szybko się uczą. W mig zrozumie, że mocne gryzienie i drapanie zabiera mu coś co jest dla niego bardzo ważne – ciebie!

Przy agresji podczas zabawy

Jeżeli kot nadal bezlitośnie cię atakuje, oznacza to, że nadszedł czas na zastosowanie palca bożego. Odwróć uwagę zwierzaka za pomocą ukrytego pistoletu na wodę lub sprężonego powietrza w puszce. Oczywiście, nie chodzi o to, żeby spowodować uraz lub w ten sposób ukarać, ale tylko lekko przestraszyć. Strumień wody czy powietrza musi być mały. Nie kieruj go w stronę pyszczka, celuj w bok lub zad. Możesz też pozwolić syknąć za twoimi plecami. Nie uciekaj od kota, gdy ten jest już w trybie drapieżnika  – ten widok może go tylko bardziej pobudzić.

Przy agresji łowieckiej

Drapieżne zachowanie wobec właściwych lub naturalnych celów jest trudne do „wyleczenia” w sposób humanitarny.

Najlepszym rozwiązanie jest niedopuszczanie kota do konkretnych celów, takich jak ptaki i inne zwierzęta na zewnątrz. Kiedy widzisz, że kot zauważył swój cel i tym samym zapoczątkował sekwencję łowiecką, rozprosz jego uwagę (na przykład za pomocą piłeczki pingpongowej). Jeżeli nie uda ci się zareagować w odpowiednim czasie i kot ruszy w pogoń, trudnie będzie go zdekoncentrować.

Nagradzaj pożądane zachowanie,

Poprawianie (lub, co gorsza, karanie) kota, gdy robi coś niepożądanego, jest łatwe, ale mało skuteczne.  Zamiast tego nagradzaj go za atakowanie odpowiedniego celu lub za to że wykazuje spokój albo inne pożądane zachowani. Chwal go łagodnym tonem głosu, głaszcz i częstuj smakołykami lub jedzeniem.

Podziel się tym artykułem ze wszystkimi miłośnikami kociaków !

Jeśli chcesz widzieć więcej ciekawych postów, polub nasz fanpage Kocie Ogrody na Facebooku!